Bleeding Edge komt op een moment dat op helden gebaseerde games zoals Overwatch en DotA hun respectievelijke genres zo radicaal hebben getransformeerd dat talloze anderen, ten goede of ten kwade, hebben geprobeerd te repliceren wat ze hebben bereikt. Niemand heeft echter geprobeerd dat op helden gebaseerde concept te gebruiken en het in een ander type spel te integreren. Maar dat is waar de nieuwste hack-and-slash-brawler van Ninja Theory binnenkomt.
Toen ik Bleeding Edge voor het eerst zag op de E3, maakte ik me een beetje zorgen over de staat van de game. De aankondiging van Bleeding Edge kwam slechts een jaar nadat Xbox onthulde dat het de onafhankelijke game-ontwikkelingsstudio had gekocht, wat te mooi leek om waar te zijn. Het bleek dat Ninja Theory in 2016 begon met de ontwikkeling van Bleeding Edge, maar pas na de overname kon Bleeding Edge volledig tot leven komen.
Nadat ik met het bord eerst in een van de kleurrijke kaarten van Bleeding Edge belandde en me in de hack-and-slash brawler-achtige chaos van gevechten lanceerde, realiseerde ik me al snel dat dit een van de beste pc-games van 2022-2023 zou kunnen zijn - dat wil zeggen, zolang zoals Ninja Theory kan leveren na de lancering.
Opmerking van de uitgever: Deze recensie is oorspronkelijk gepubliceerd op 18 februari 2022-2023, maar is sindsdien bijgewerkt met de officiële lancering van Bleeding Edge op 24 maart 2022-2023. Het blijkt dat er niet veel is veranderd sinds de bèta, maar we hebben onze indrukken bijgewerkt om de huidige staat van het spel en de toevoegingen, zoals skins, weer te geven.
Bleeding Edge-helden
Bleeding Edge is meteen boeiend dankzij de kleurrijke cast van personages. Het vertegenwoordigen van New York is mijn persoonlijke favoriet: Daemon - een ninja-punk die de bende van digitale buitenbeentjes vormde die bekend staat als de Bleeding Edge. Nadat hij met succes wraak heeft genomen op degenen die verantwoordelijk waren voor de dood van zijn moeder, bewandelt Daemon het pad van verlossing. Maar om daar te komen, moet hij een leger van versterkte mensen rekruteren die zich in de onderwereldvechtcircuits bevinden.
Het uitgangspunt is interessant, maar aangezien Bleeding Edge in de eerste plaats een multiplayer-ervaring is, is er geen verhaalmodus om daarop uit te breiden. Wat deze personages echter tot leven brengt, afgezien van hun creatieve modellen, is het nonchalante geklets voordat elke wedstrijd begint. Ik zou kleine stukjes kennis tussen elk personage krijgen, zoals hoe Daemon Zero Cool plaagde omdat hij een rokkenjager was. Zelfs in het personage Workshop kun je Zero Cool naar rechts op zijn telefoon zien vegen, vermoedelijk met behulp van de wereldversie van Tinder.
Bovendien heeft Bleeding Edge een opvallend gevoel voor stijl in zijn karakterontwerpen. Daemons rood-blauwe baseballpet met witte hoorns van een duivelsmasker met gouden tanden vormt een aangename botsing van culturen tussen New York en Japan. Er is de geschiedenisprofessor Kulev, die gewoon een onsterfelijke geautomatiseerde slang is die buikspreker speelt met zijn gemummificeerde lichaam.
Een ander voorbeeld is de Zuid-Afrikaanse Xhosa-krijger Miko, die een metalen ramschedel draagt met echte ramshoorns eromheen. En dan is er alles over haar fysieke ontwerp, dat zowel wulps als dodelijk is.
Er zijn tot nu toe 11 helden: vijf schadedealers, drie ondersteuningen en drie tanks. Elk personage heeft een moeilijkheidsgraad van 5, en de hoogste score van deze karakters is 2 van de 5, wat betekent dat er waarschijnlijk meer zal zijn na de lancering. Ninja Theory heeft het twaalfde personage al bevestigd: Mekko, een vuilpratende, krabbende dolfijn die een mecha bestuurt.
Aan de cosmetische kant kun je karakterskins en emotes krijgen. Je kunt ook je hoverboard aanpassen, waarmee je sneller in het spel kunt navigeren. Mijn Board heeft momenteel de vorm van een mes en er komen gloeiende roze hartjes uit de uitlaat. Je kunt er stickers aan toevoegen en zelfs een volledige verfbeurt geven.
Helaas zijn de skins behoorlijk teleurstellend, omdat de meeste eenvoudige veranderingen in het kleurenpalet zijn, maar er zijn een paar unieke die het algehele ontwerp van een personage veranderen. Zero Cool heeft bijvoorbeeld een Outrider-skin, die hem een zwarte zonnebril, een roze hanenkam en een doodshoofd T-shirt zal geven. Zelfs de betere skins zijn echter tam, vooral gezien het feit dat games zoals Overwatch alles uit de kast halen met zijn skins.
Bleeding Edge-gevechten
Elk lid van de Bleeding Edge heeft drie speciale vaardigheden en de mogelijkheid om uit twee supermoves te kiezen. Wat de basisvaardigheden betreft, heb je je normale aanval, ontwijken, pareren en springen. Daemon is letterlijk een ninja - hij kan onzichtbaar worden, een vijand in slaap laten vallen, naar ze uitvallen als ze weglopen, en wanneer ze buiten bereik zijn, komen de shurikens tevoorschijn met een beetje vertraging. Ik combineer dat allemaal totdat mijn Shadow Strike-super klaar is, waardoor ik snel vijanden binnen mijn effectgebied kan raken.
Als je de kern van de mechanica van Bleeding Edge wilt leren kennen, kun je je personage ook uitbouwen met mods - drie voor elke build. Je ontgrendelt mods door te nivelleren, en mods kunnen alles doen, van je meer basisgezondheid geven tot het verbeteren van een specifieke vaardigheid op je personage. De Flyer-mod van Daemon zal bijvoorbeeld het bereik van zijn Shuriken met 33% vergroten.
Ik heb mijn eigen build voor Daemon gemaakt die gericht was op de Stealth-Sleep-vaardigheid. In wedstrijden duik ik in en uit stealth om vijanden in slaap te brengen, en fiets dan door mijn bewegingen totdat ik ze weer in slaap kan brengen. Op dit punt zouden ze wegrennen en ik zou ze afmaken met een shuriken.
Bleeding Edge-spelmodi
Bleeding Edge biedt slechts twee spelmodi: Objective Control en Power Collection, die beide eenvoudig maar intens zijn.
De eerste is in feite een riff van Domination, een spelmodus die in bijna elke first-person shooter te vinden is. Je hoeft alleen maar de doelen vast te leggen en ze gedurende een bepaalde tijd vast te houden. Er zijn drie doelen op de kaart, maar een willekeurig aantal ervan wordt tegelijk geactiveerd en blijft voor een korte tijd actief. Je moet een strategie bedenken welke punten je wilt behouden en welke je wilt laten vallen. En hoewel je het doel moet spelen, krijg je ook punten voor het doden van vijandige spelers.
Dat laatste is iets ingewikkelder. Er zijn twee fasen in Power Collection: Verzamel de krachtcellen en lever de krachtcellen af. Tijdens de eerste fase moet je de kaart doorzoeken op het beperkte aantal energiecellen, en wanneer de tweede fase begint, lever je de cellen gewoon op een aangewezen punt. Je krijgt niet alleen punten voor het doden van vijanden in deze modus, maar spelers laten ook de krachtcellen vallen die ze vasthouden bij de dood.
Beide spelmodi bieden voldoende ruimte voor strategie, en de manier waarop ze zijn ontworpen, dwingt je om met je teamgenoten te communiceren, in plaats van teams simpelweg te dwingen tot een totale hack-and-slash-gevecht, hoe verleidelijk dat ook mag zijn. Hoe graag ik ook geniet van deze twee spelmodi, er is geen manier om tussen de twee te kiezen als je op zoek bent naar een match. Ik hoop echt dat er meer modi komen na de lancering. En er zou echt een simpele team death-match-spelmodus moeten zijn, want ik wil gewoon een paar dwazen verslaan.
Bleeding Edge-kaarten
Er zijn slechts vier kaarten beschikbaar in Bleeding Edge: Aqueducts, Boneyard, Jersey Sink en Skygarden. Wat deze kaarten echt tot leven laat komen, afgezien van de kleurrijke omgevingen, zijn de aanwezige gevaren op de kaart.
In Aquaducts kun je schrikken van een elektrische afrastering; op de Boneyard regenen full-on raketten op ongelegen momenten uit de lucht; in de Skygarden zijn er ovens die je billen in brand steken; en in Jersey Sink, de ergste overtreder van allemaal, rijden een paar treinen door het centrum, met als doel je in deeg te rollen.
Hoewel de gevaren zeker frustrerend zijn, dompelen ze me onder in de wereld, omdat de gevaren de manier waarop je omgaat met de omgevingen veranderen. De elegante rode structuren van Skygarden, weelderig groen en blauwe vijvers komen tevoorschijn tussen de gevaarlijke vlammen van de kaart. En het vervuilde water en de verroeste groene kamers van de Aquaducten glinsteren in het licht van de blauwe elektrische hekken.
Helaas is er geen muziek in de game, wat jammer is, want die ene OST die je in het hoofdmenu kunt horen, "Life Packs Punches", klinkt geweldig. Hoezeer ik ook hou van het geluidsontwerp, van de katana-slashes tot de big-belly body-slams, ik zou graag willen dat Ninja Theory een deel van de OST in de gameplay implementeert.
Wat moet Ninja Theory doen om dit succesvol te maken
Bleeding Edge is een eSports-game in de maak, en wat Ninja Theory moet doen om deze game op het wereldtoneel te stuwen, is hem als zodanig te behandelen. Dat betekent het toevoegen van leaderboards, seizoenen en een heleboel beloningen. En met de volledige kracht van Xbox die Ninja Theory ondersteunt, zou het niet al te moeilijk moeten zijn om een eSports-competitie op gang te brengen.
Bleeding Edge heeft zoveel potentieel en het is een van de weinige competitieve games die ik heb gespeeld waar ik helemaal voor ga. Mijn grootste zorg is dat Ninja Theory ook aan verschillende andere titels werkt, en iets als Bleeding Edge heeft constante aandacht nodig om succesvol te zijn. Je moet naar fans luisteren, die feedback constructief toepassen en daar nog jaren mee doorgaan. Dit is niet het soort spel dat na een jaar zou moeten verdwijnen. We willen na de lancering enkele toevoegingen op Overwatch-niveau aan de inhoud zien. Anders kan ik me niet voorstellen dat Bleeding Edge heel lang relevant zal blijven.
Bleeding Edge pc-prestaties
Bleeding Edge liep over het algemeen goed voor mij, ondanks een paar haperingen en vertragingspieken zo nu en dan. Echter, op de r/bleedingedge subreddit zeiden mensen dat de game te lijden heeft onder slechte prestaties. Verrassend genoeg lijkt de Xbox-versie ook te lijden aan ernstige prestatieproblemen, en sommige mensen hebben geklaagd over grote vertragingen.
Ik was onder de indruk van de hoeveelheid grafische instellingen die Bleeding Edge biedt. Er zijn instellingen voor Gamma, V-Sync, Helderheid, Contrast en Renderschaal. Er zijn ook algemene instellingen voor grafische kwaliteit, en daarbinnen kun je textuurkwaliteit, textuurfilterkwaliteit, schaduwdetail, anti-aliasingkwaliteit, postproceskwaliteit en schermruimtereflecties aanpassen.
Gek genoeg doet de manier waarop Bleeding Edge is geoptimaliseerd me denken aan Overwatch, aangezien de art direction van Bleeding Edge een even schone, cartoonachtige benadering had. Als gevolg hiervan is het verschil tussen de hoge en lage grafische instellingen niet zo groot als bij andere games.
Ninja Theory raadt aan om met een controller te spelen, maar je kunt ook toetsenbord en muis gebruiken. Ik heb beide getest en ze lijken even geschikt voor gameplay. Ook kun je eenvoudig verschillende ingangen voor je toetsenbord of gamepad in kaart brengen. Wat interessant is, is dat er ook een alternatief slot is op het tabblad Input Mapping, dus als je een ander invoerapparaat hebt, kun je daar ingangen aan toewijzen.
Over controllers gesproken, het gerommel was nauwelijks merkbaar in de game, en hoewel toetsenbord- en muisspelers het niet zullen merken, zullen consolegamers het ongelooflijk schokkend vinden. Met name bij third-person actiegames speelt rumble een belangrijke rol in de onderdompeling.
Wat betreft instellingen, Bleeding Edge biedt ook een heleboel toegankelijkheidsopties, wat geweldig en attent is. De instellingen zijn onder meer Hoog-contrast-modus, Dynamische achtergronden, Kleurenblind-modus, Kleurenblind-ernst, Tekst-naar-spraak, Menuvertellingsvolume, Spraak-naar-tekst, Tekstchat-lettergrootte, Chatwiel-activering, Lock-on-activering en Trillen.
Als je je afvraagt of je Bleeding Edge op pc of console wilt spelen, raden we pc aan, aangezien Bleeding Edge een gedetailleerde reeks grafische instellingen heeft waar je aan kunt sleutelen.
Vereisten voor Bleeding Edge pc
Ik heb Bleeding Edge uitgevoerd op mijn Nvidia GeForce GTX 1070 GPU op desktopniveau met 8 GB VRAM en haalde constant 60 frames per seconde bij 1440p op Epic-instellingen. De Nvidia GeForce GTX 1050 Ti GPU in de Dell XPS 15 van mijn broer haalde ergens tussen de 30 en 40 fps in de game bij 1080p op epische instellingen.
Fps is beperkt tot 60 fps terwijl je de game speelt, maar niet als je in het hoofdmenu bent of naar een kill cam kijkt. Ik heb het tot 144 fps zien gaan. Dit was ook het geval in de bèta. Vervolgens heb ik een van de geavanceerde instellingen getest: Render Scale, die de in-game resolutie verandert zonder de schermresolutie te veranderen. Toen ik het optilde van 100% naar 200%, zakte het mijn frames naar een gemiddelde van 27 fps (houd er rekening mee dat de in-game resolutie sprong van 1440p naar 2880p).
Je kunt Bleeding Edge gratis spelen als je Xbox Game Pass hebt via je Xbox, of de Xbox-app op pc. Als je tegen beide bent, kun je Bleeding Edge ook op Steam kopen voor slechts $ 30.
De minimale vereisten voor een systeem om Bleeding Edge te laten draaien, zijn onder meer Windows 7, een Intel Core i3-560 of AMD Phenom II X4 805 CPU, 4 GB RAM, een Nvidia GeForce GTX 750 Ti of AMD Radeon R7 360 GPU en 40 GB beschikbare ruimte.
Ondertussen zijn de aanbevolen vereisten Windows 7, een Intel Core i5-4670K of AMD FX-8370 CPU, 8 GB RAM, een Nvidia GeForce GTX 1060 of AMD Radeon RX 580 GPU en 40 GB beschikbare ruimte.
Waar het op neerkomt:
Bleeding Edge is indrukwekkend complex, superleuk en al met al een geweldige start van wat wel eens de populairste multiplayer van de game van het jaar zou kunnen zijn. Helaas zal dit niet genoeg zijn als Ninja Theory geen plannen maakt voor de toekomst.
Wat Ninja Theory moet opleveren, is een roadmap na de lancering, zodat gamers iets hebben om naar uit te kijken. Maar het belangrijkste is dat Bleeding Edge klaar moet zijn voor eSports. Het is alleen zo leuk om competitief te spelen voordat gamers zich realiseren dat ze er niets voor terugkrijgen.
Ik ben teleurgesteld om te zien dat er niet veel is veranderd met Bleeding Edge sinds de bèta, maar ik heb nog steeds goede hoop op een betere toekomst waar het deel van zou kunnen uitmaken.