De vorige generatie begint zijn einde te bereiken en daarmee verwelkomen we een nieuw tijdperk van visuele trouw en technische kracht. Nu de PS5 en Xbox Series X zijn gelanceerd, zijn consumenten klaar om zich toe te leggen op de opwinding van wat er uit de volgende generatie zal komen.
Het personeel van ReviewsExpert.net is echter nog niet klaar om verder te gaan. Doe met ons mee, terwijl we herinneringen ophalen aan enkele van de beste videogames die de afgelopen zeven jaar zijn uitgebracht. En ja, Nintendo Switch-games tellen mee, vooral als we vroeg of laat de New Nintendo Switch krijgen.
- Bekijk de beste pc-games en de beste Xbox Game Pass-pc-games om nu te spelen
- Bekijk de Xbox Series X-games en PS5-games die tot nu toe zijn bevestigd
- Bekijk onze reviews van de Xbox Series X en PS5
Bloodborne
FromSoftware was geen onbekende in het ontwikkelen van een meesterwerk voorafgaand aan de release van Bloodborne. Met de lancering van Demon's Souls en Dark Souls had het bedrijf bewezen meer dan in staat te zijn om opvallende en fantasierijke werelden vol grimmige geheimen te presenteren. Kort daarna was het duidelijk dat Hidetaka Miyazaki en zijn briljante ontwikkelingsteam enkele van de meest gerespecteerde geesten van het medium zouden worden.
Toen Bloodborne in 2015 werd gelanceerd, verhoogde het alleen de uitzonderlijke bijval van FromSoftware, waardoor critici een verbazingwekkend gevoel van angst kregen zonder de noodzaak van jumpscares of goedkope sensaties. In plaats daarvan ligt de focus in atmosferische horror, waarbij de speler wordt neergeslagen met twijfel aan de geringste perceptie van duisternis, doolhofachtige bossen en kathedralen, een stervende Lovecraftiaanse setting overspoeld door hopeloosheid, en een handschoen van genadeloze beesten die je gemakkelijk zouden kunnen verscheuren ledemaat van ledemaat (schroef je, Ludwig). Sommige van deze elementen onderscheiden het niet te ver van andere Souls-titels, maar Bloodborne heeft de meest gedenkwaardige wereld die ik ooit heb verkend.
Ik zal nooit de eerste keer vergeten dat ik door de roestige poorten van Byrgenwerth stapte. Ik baande me een weg door menselijke, rottende insecten en stond achter een versleten stenen hek, met uitzicht op een uitgestrekte oceaan die prachtig de lichtgevende gedaante van de maan weerspiegelde. Ik klom een schemerige sterrenwacht op en bereikte het hoogtepunt van een lang verlaten universiteit toen een stomme oude man in een rolstoel naar het onbewaakte uiteinde van een balkon gebaarde. Ik deed een paar stappen naar voren en keek naar beneden in de richting van de oceaan, erkennend wat alleen maar een val naar mijn dood kon zijn. Nadat ik alle andere alternatieven had uitgeput, deed ik moedig een stap van de rand en stortte me door de oceaan. Ik verscheen in een mistig, maanverlicht rijk, oog in oog met een gigantische gloeiende spin.
Momenten als deze hebben me nooit echt verlaten, zelfs vijf jaar na mijn eerste playthrough van de game. Heb je ooit een suggestief schilderij bekeken en gedacht: "Ik wil in deze wereld leven, zien wat er achter de lijst ligt, verder gaan dan dit beperkte perspectief."
Elke herinnering die ik aan Bloodborne heb, kan worden vergeleken met de vervulling van dit gevoel. Je bent geen waarnemer. Je bent een van de bewoners, wanhopig worstelend om te gedijen in een nachtmerrie vol met beesten en mannen, die beide niet te onderscheiden zijn.
Het is passend dat de gebeurtenissen in het spel zich in de loop van een enkele nacht afspelen, omdat het het vluchtige gevoel van een gevangene van een oneindige droom verstevigt. Dit wordt de zwaarste nacht van je leven, maar als je door kunt gaan tot het einde, vergeet je je tijd met Bloodborne nooit meer.
- Mohammad Tabari, stagiair
Dromen
Media Molecule heeft al meer dan tien jaar een speciaal plekje in mijn hart. LittleBigPlanet is tenslotte de belangrijkste game die ik ooit heb gespeeld. Het toonde me het wonder van samenwerking binnen de gemeenschap, gebaseerd op een creatiesysteem dat kinderen zoals ik in staat stelde zichzelf te uiten. Niets was zo speciaal als in de creatieve modus springen en bizarre werelden en logische systemen bouwen met vrienden.
Elke keer dat ik een nieuw niveau uitprobeerde, voelde het alsof ik door de verbeelding van iemand anders navigeerde. Toen ik een kind was, speelde ik constant doen alsof met vrienden. Ik gebruikte auto's, actiefiguren en speelgoedwapens om rollenspellen te spelen of grappige verhalen te vertellen. LittleBigPlanet gaf mij de tools om dat meer te maken dan alleen fantasie, en dat op een manier die gemakkelijk te begrijpen was voor een 11-jarige.
Dreams is hoe Media Molecule dit concept verder bracht. In plaats van alleen maar vast te zitten in een 2,5-dimensionale ruimte (LittleBigPlanet was 2D maar liet je toe om tussen drie lagen te bewegen), functioneert Dreams binnen 3-dimensies. Het houdt de trend van relatief eenvoudig te begrijpen vast, hoewel het weliswaar niet zo toegankelijk is als LittleBigPlanet. Zelfs dan is het inspirerend om te zien welke ongelooflijke creaties kinderen hebben gemaakt.
Het feit dat je er gewoon in kunt springen en rommelen zonder dat je veel voorafgaande training nodig hebt om een minigame te maken, is prachtig. Ik ben erg blij dat Media Molecule doorgaat met het maken van games zoals deze, en ik ben ongelooflijk enthousiast over de toekomst van Dreams.
- Mohammad Tabari, stagiair
God van de oorlog
Ik ben opgegroeid en het is fijn om te weten dat sommige van mijn favoriete videogamepersonages ook volwassen worden. Voorbeeld, Kratos in de nieuwste inzending van God of War. In plaats van de woedende vechter met het grootste geval van papa-problemen aan deze kant van het Griekse pantheon, krijgen we een meer peinzende, spijtige held. En niet alleen een held, een vader. Nee, dit is niet dezelfde Kratos die, via goed getimede druk op de knop, een schare mooie concubines vermaakte of zijn plaats in de Elysium Fields verliet en zijn geliefde dochter opzij duwde om oorlog te voeren met de goden. Nee, dit is een Kratos die rouwt om zijn vrouw en probeert eindelijk dit vaderschap goed te krijgen met zijn zoon Atreus. Maar man, het is moeilijk.
Terwijl de twee op zoek gaan naar het laatste verzoek van hun geliefde, wordt al snel duidelijk dat Kratos en Atreus een grote rol te spelen hebben in het Noorse pantheon. En terwijl de twee helden hun wereldomvattende reis ondernemen, zie je een totaal andere Kratos. Natuurlijk laat hij een indrukwekkend spoor van gebroken lichamen achter in zijn kielzog, maar hij werkt ook samen met zijn jonge zoon met wie hij serieuze problemen heeft om contact te maken (ik bedoel serieus, ik dacht bijna dat Atreus' naam Boy was). Bovendien worstelt de titulaire God of War met ernstig spijt dat hij zijn eigen vader heeft vermoord en doet hij zijn best om deze grote generatievloek te doorbreken.
Uiteindelijk is Kratos volwassen geworden. En net als mijn 40-jarige zelf, heeft hij niet alle antwoorden. Toch is hij ouder en wijzer geworden en heeft hij belangrijkere dingen gevonden om voor te vechten in plaats van jeugdige angst en bravoure. Hij vecht voor legacy en tegen de achtergrond van zo'n visueel verbluffende titel. Het is opwindend om zo'n iconisch personage zo veel te zien groeien
- Sherri L. Smith, hoofdredacteur
Horizon Zero Dawn
Aooooooooi! De verschoppeling, de krijger, de matriarch en de redder, Aloy en ontwikkelaar Guerilla Games namen ons mee op een behoorlijke rit met Horizon Zero Dawn. Met enorme robotdinosaurussen en de overblijfselen van een verwoeste wereld, was Horizon Zero Dawn in meer dan één opzicht anders dan alles wat gamers ooit hadden gezien. Niet alleen was het uitgangspunt geweldig, maar de game markeerde ook de lancering van de PlayStation 4 Pro en Sony's officiële eerste stap in 4K-gaming. En het spel stelde niet teleur.
Van de vurige rode manen van Aloy die in de wind waaien, tot de glinstering van de metalen huid van een opladende zaagtand op het middaguur, tot de plotselinge kleurenpracht van de magenta bloemen op de uitgestrekte vlaktes, Horizon Zero Dawn is een absoluut prachtig spel. Of ze zich nu in de strijd stortte om de huidige wereld die haar schuwde te redden of de vervallen ruïnes van de wereld die haar uiteindelijk heeft voortgebracht, verkende, de PS4 Pro maakte het allemaal bewonderenswaardig met 30 frames per seconde in 4K. En ja, dat lijkt nu een schijntje, maar in 2016 legde dit de basis voor de 4K, 120 fps waarvan we verwachten te genieten op de PlayStation 5.
Maar afgezien van mooie graphics, is Horizon Zero Dawn een opvallende verschijning onder de actie-avontuurgenres van derden. Door gelikte gadgets, interessante puzzels en een uniek crafting-systeem te combineren, voelde de game vertrouwd maar vreemd aan. En het verhaal met zijn vele wendingen deed me doorzetten, ondanks de hordes enorme, uitgekiende fauna en vijandige mensen die Aloy in de weg stonden. Het is een game die ik van harte aanbeveel als iemand me om mijn must-play-lijst vraagt. En totdat Horizon Forbidden West debuteert, blijft het een tijdje op die lijst staan.
- Sherri L. Smith, hoofdredacteur
The Legend of Zelda: Breath of the Wild
Wat kan ik zeggen over de beste open-wereldgame aller tijden? Net als een aantal games van de vorige generatie, heeft The Legend of Zelda: Breath of the Wild een statement gemaakt, en dat statement was "dit is hoe games in de open wereld zouden moeten spelen." Het is zonder twijfel een van de meest meeslepende games die ik heb gespeeld dankzij de ongelooflijke wereld. Op elke hoek valt wel iets te ontdekken. In tegenstelling tot veel andere open werelden, is deze vol leven, en het voelt zelfs actief aan, alsof het buiten je aanwezigheid blijft bestaan.
Voor de eerste keer in een open-wereldgame had ik niet het gevoel dat ik veel druk werk te doen had. Bij Breath of the Wild ging het meer om het avontuur en het verkennen van de wereld om me heen. Ik heb mijn eigen koers uitgestippeld, terwijl andere games alles voor je uitstippelen, dus het gaat minder om verkenning en meer om het voltooien van een aantal willekeurige taken. Het maakte zo'n ongelooflijke indruk dat een aantal games hebben geprobeerd het ontwerp te evenaren, zoals Genshin Impact en Immortals: Fenix Rising. Ze namen de emulatie tot het uiterste door zelfs de kunststijl tot op zekere hoogte na te bootsen, en hoewel ze misschien niet dezelfde hoge tonen raken, geeft de meeslepende open wereld van Breath of the Wild ontwikkelaars een uitstekend voorbeeld van hoe een open wereld zou moeten voelen .
- Rami Tabari, stafschrijver
The Last of Us Part II
The Last of Us Part II heeft een stempel gedrukt op de game-industrie die niet alleen in deze generatie weerklonk, maar in elke generatie ervoor. Naughty Dog nam een richting die niemand had verwacht, wat verhalende stijlfiguren en een aantal wilde fans opschudde. Het is gemakkelijk de beste game die ik heb gespeeld dankzij de diepe, hartverscheurende verhalen en meeslepende gameplay van The Last of Us Part II.
The Last of Us Part II is lang en vermoeiend, maar dat is het punt. Je schiet, steekt en prikt alles wat je ziet, allemaal in naam van wraak. Maar na een tijdje vraag je je af waarom je doet wat je doet. Dan overtuig je jezelf ervan dat je zo ver bent gekomen, je hebt jezelf al in zoveel bloed gebaad. Gewoon blijven gaan. Dan raakt Naughty Dog je als een vrachtwagen, en dan doen ze het keer op keer totdat je een woedende bundel gemengde emoties krijgt.
Dit spel is niet voor iedereen. Er is pijn en lijden dat niet alleen de personages wordt aangedaan, maar ook jou als speler. Het is ofwel iets dat je haast om het af te maken om te zien wat er gebeurt of een spel dat je na een paar uur moet neerleggen om even een mentale pauze te nemen.
Ongeacht je gevoelens over de richting van het verhaal, je kunt niet ontkennen dat The Last of Us Part II een masterclass in animatie is. Elk detail is gewoon verbluffend. Kijken hoe Ellie in het veld haar wapen stript op een werkbank is de meest therapeutische videogame-ervaring.
- Rami Tabari, stafschrijver
The Witcher 3: Wild Hunt
De Witcher-serie zal altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben, maar The Witcher 3: Wild Hunt? Holy crap, wat een rit. Tussen de epische verhalen en de super-dwingende dialoogkeuzes tot de hypnotiserende muziek en het prachtige wereldontwerp, is het moeilijk om niet verliefd te worden op deze game.
Het mooie van The Witcher 3 is dat er geen A- of B-keuze is. Voor het grootste deel zijn er verschillende manieren waarop een zoektocht zich kan ontvouwen en meestal is er niemand die objectief beter eindigt dan de andere (afgezien van dat ene zeer slechte algemene einde). Net als in de echte wereld bestaat zwart-wit niet, en daarom daagt The Witcher je morele code uit. Iemand beslissingen zien nemen in The Witcher 3 kan veel vertellen over hun persoonlijkheid en ethiek.
Ja, het is zo lang als de hel, en de gevechten zijn niet de beste, maar het schrijven is ongelooflijk aanlokkelijk en de bekwame stemacteurs geven elk moment het gevoel alsof je naar een fantasie-tv-drama kijkt. Als je de DLC haalt, zul je enkele van de beste baasgevechten in het hele spel ervaren.
- Rami Tabari, stafschrijver
Monster Hunter: Wereld
Monster Hunter is een van mijn favoriete coöp-gameseries en het is de game waar ik de meeste uren in heb gestoken in de afgelopen generatie (oordeel me niet).
Het doet me in veel opzichten denken aan Dark Souls vanwege de moeilijke moeilijkheidsgraad, maar het is volledig ontworpen als een coöp-ervaring. Op monsters jagen is moeilijk, en het is altijd beter met een vriend, misschien zelfs drie. Deze instap in de serie biedt niet alleen prachtige graphics en verfijnde gameplay-mechanica, maar ook een gestroomlijnde ervaring die zijn armen opent voor nieuwkomers en oldtimers zoals ik.
Als je op zoek bent naar intense actie, epische grindfeesten en de mogelijkheid om een schattige kat als je metgezel te creëren, dan is Monster Hunter World het spel voor jou. Oh, en de Iceborne DLC? Nou, dat zal je kont rechtstreeks naar een harde toendra sturen voor wat meer pijn en lijden. Van Low Rank tot Master Rank, Monster Hunter: World houdt geen gevangenen vast. En de moeilijkste delen zijn wanneer je epische cross-overs krijgt, zoals de beruchte Behemoth van Final Fantasy.
- Rami Tabari, stafschrijver
Versnellingen 5
Deze vorige generatie is niet zo aardig geweest voor Microsoft, maar Gears 5 is een uitstekende third-person, op covers gebaseerde shooter. Niet alleen dat, maar het is misschien wel de beste Gears of War-game dankzij de diepgaande verhalen, prachtige open-wereldomgevingen en geloofwaardige personages.
Ik had eerst mijn twijfels, vooral na het zien van de saaie onthullingstrailer en het spelen van Gears 4, dat laag op mijn Gears-ranglijst staat. De gameplay-verschuiving van Gears 5 en de bereidheid om diep in zijn eigen kennis te graven en een verhaal te bieden dat je tot in de kern door elkaar schudt, maakt het een super bevredigende toegang tot de franchise.
Als campagne niet jouw ding is, maak je geen zorgen, Gears 5 heeft ook een spelmodus genaamd Escape, die je opsluit in een zwermnest en je dwingt om je binnen een beperkte tijd een weg naar buiten te vechten. Het is super intens en een geweldige manier om Gears met vrienden te ervaren. Er is ook een Horde-modus en talloze PvP-modi om je bezig te houden.
- Rami Tabari, stafschrijver