Ter ere van Ratchet & Clank: Rift Apart besloot ik mijn jeugd te omarmen door de Ratchet & Clank-serie te bingen. Dit omvatte het spelen van 13 games en het wegzakken van 100 uur speeltijd in de loop van een maand. Het was een geweldige reis en een nog geweldigere manier om je voor te bereiden op de nieuwste game in een van mijn favoriete franchises.
Nu komen de vruchten van mijn arbeid voort. Bijna elke game in de serie wordt hier gerangschikt, inclusief Rift Apart. Ik speelde echter niet Before the Nexus en Going Mobile; ze zijn meestal niet relevant en zijn alleen beschikbaar op mobiele apparaten.
Zonder verder oponthoud, hier is elke Ratchet & Clank-game gerangschikt van slechtst naar beste.
- Achterwaartse compatibiliteit met PS5 mislukte, dus ik gebruikte mijn stoffige PS3 om Ratchet & Clank te spelen
- Bekijk de Xbox Series X-games en PS5-games die tot nu toe zijn bevestigd
- Bekijk onze reviews van de Xbox Series X en PS5
Ratchet & Clank: All 4 One (2011)
Ratchet & Clank: All 4 One is een coöperatieve ervaring voor vier spelers met Captain Qwark en Dr. Nefarious voor het eerst in de franchise als speelbare personages. Spelers kunnen uitkijken naar series als de terugkeer van de RYNO, een arsenaal aan belachelijke wapens en een hele reeks gekke grappen. Het is jammer dat dit spel verschrikkelijk is.
Alle blunders van 4 One zijn onder meer een gebrek aan zinvolle progressie, ondankbare vuurgevechten en middelmatig niveau-ontwerp. Spelers reizen tussen smalle platforms in een vast perspectief, wat betekent dat er weinig geheimen te ontdekken zijn en er niet veel te ontdekken valt. De gameplay is niet veel beter, omdat het erop neerkomt "de vuurknop ingedrukt te houden". Wapens nemen niet toe met gebruik en munitie is overdreven overvloedig, dus er is geen stimulans om zorgvuldig te strategieën. Het is moeilijk om te verliezen en er zijn geen spannende momenten, zelfs niet als je tegen bazen vecht.
Ratchet & Clank-spellen bevatten vaak obstakels die spelers dwingen alles in hun arsenaal te gebruiken om als overwinnaar uit de strijd te komen, maar All 4 One slaagt er niet in om te profiteren van deze ontwerpfilosofie, waardoor het niet meer is dan een hersenloze coöpervaring op de bank. Als je een groep vrienden hebt om mee te spelen, is de ervaring misschien niet ondraaglijk; anders is All 4 One de slechtste Ratchet & Clank die er is.
Geheim agent Clank (2008)
Het is moeilijk om boos te zijn op geheim agent Clank. Het is een PSP-game die de schijnwerpers ambitieus verschuift van Ratchet naar zijn geliefde sidekick. Deze schijnwerpers worden echter veel te vaak weggenomen van de third-person schiet- en platformelementen. Rondsluipen als Clank, vermommingen maken van vijandige robots en stuiterende vlinderdassen naar vijanden gooien zijn de momenten waarop de game op zijn best is.
Helaas verzuurt de focus op minigames de ervaring. Te lange snowboard- en vaargedeeltes, ritmische ritmespelletjes (er wordt nooit muziek gespeeld, maar het is de bedoeling dat je de knoppen in de juiste volgorde indrukt), en simpele puzzels met kleine robots zijn onnodige toevoegingen. Op een gegeven moment nemen spelers de controle over Ratchet, maar alleen in een kleine arena met een beperkt arsenaal aan wapens. Secret Agent Clank had een competente game kunnen zijn als het de meest boeiende elementen van de ervaring had aangescherpt. In plaats daarvan is het een complete slog om door te zitten.
Ratchet & Clank: volledige frontale aanval (2012)
Full Frontal Assault is de beste slechte Ratchet & Clank-game. Het wordt geplaagd door prestatieproblemen en de mechanica van de torentjesverdediging is flauw, maar het speelt op zijn minst nog steeds als Ratchet & Clank. Het milieudetail van de game is indrukwekkend, omdat elke planeet een ander kleurenpalet en een andere esthetiek heeft; waar een zich afspeelt in een verleidelijke natuurlijke jungle, heeft een andere een vulkanische planeet waarbij spelers tussen metalen platforms springen terwijl ze naar een sombere roodgekleurde lucht staren. De game moedigt ook verkenning en het gebruik van gadgets aan om verborgen gebieden te vinden met wapenkratten die rond niveaus zijn geplaatst en de enige manier zijn om je vuurkracht te vergroten.
Hoewel dit Full Frontal Assault misschien geweldig laat klinken, is er niet veel anders om hier van te genieten. Er zijn slechts vijf niveaus die plaatsvinden op drie planeten, en hoewel ze op het eerste gezicht cool lijken, vernietigt het opnieuw moeten doen van een van hen de illusie; geheimen worden niet willekeurig gegenereerd, wat betekent dat als je een keer door een gebied speelt, je er niets meer uit haalt.
Bovendien heeft elke planeet dezelfde plaatsing van de torentjes. Full Frontal Assault moedigt geen slimme alternatieve methoden aan om een basis op te zetten, en aangezien het spel nooit te overweldigend wordt, is het niet nodig om strategieën te bedenken. Plaats gewoon Warmonger Turrets (raketwerpers) bij de ingang van je basis en er kan bijna niets in. Het is een spel dat fundamenteel faalt als een torentjeverdediging, maar de klassieke third-person Ratchet & Clank-gameplay zorgt ervoor dat het niet saai wordt.
Ratchet & Clank: zoektocht naar buit (2008)
Quest for Booty is een op zichzelf staande uitbreiding die zich afspeelt tussen Tools of Destruction en A Crack in Time. Spelers gaan op een roekeloos avontuur vechtend tegen piraten, springen tussen zeilschepen en verkennen donkere grotten op zoek naar schatten. Deze elementen dragen ertoe bij dat het spel af en toe avontuurlijk aanvoelt, maar het wordt gehinderd door een gebrek aan originele inhoud.
Quest for Booty bevat geen nieuwe wapens; elk vuurwapen wordt rechtstreeks uit Tools of Destruction gehaald, maar om de een of andere reden is het volledige arsenaal van dat spel niet aanwezig. Bepaalde gevechten worden ook hergebruikt, inclusief die waarbij de vlezige mechanische piraten, alle standaardvijanden en de kanonnen van het zeilschip betrokken zijn. Andere Ratchet & Clank-spellen laten de speler gebieden verkennen terwijl hij vecht tegen tegenstanders die van nature in die regio's zijn geplaatst, terwijl Quest for Booty vijanden naar de speler gooit in golven op een enkel punt (waarschijnlijk om de lengte van het spel op te vullen).
Hoewel het spel behoorlijk gebrekkig is, beschikt het over de ongelooflijke mechanische basis van Tools of Destruction, die vuurgevechten leuk maakt dankzij een explosief arsenaal aan wapens en responsieve bewegingen.
Ratchet & Clank: grootte is belangrijk (2007)
Size Matters is de eerste onderneming van de serie op de PSP, en hoewel het niet goed is, heeft het een aantal goede eigenschappen. In tegenstelling tot Secret Agent Clank (die een jaar later werd uitgebracht), zijn sommige minigames in Size Matters echt leuk. Hoverboard-races uit de eerste game keren terug, behalve deze keer worden er boostpacks geplaatst waarmee Ratchet kan vliegen rond de baan. Dit voegt een geheel nieuwe laag van verticaliteit toe die ruimte creëert voor gekke snelkoppelingen en slim manoeuvreren, waardoor het een van de beste races is die de serie te bieden heeft.
Clank kan zelfs basketballen, strijden in een sloopderby-arena, puzzelen met zijn Gadgebots en door de ruimte vliegen in een schietspel op de rails. Helaas is de kenmerkende Ratchet & Clank-gameplay ondermaats. Vuurwapens zijn slecht uitgebalanceerd, de meeste omgevingen zijn fantasieloos en het levelontwerp is onnodig claustrofobisch. Wapens voelen niet zo visceraal en krachtig aan als ze zouden moeten, en komen vaak als gedempt over. Size Matters eindigt echter op een goede noot met een spannende eindbaas die moeilijk te verslaan was.
Ratchet & Clank: In de Nexus (2013)
Into the Nexus is een redelijke ervaring, maar het presenteert ideeën met weinig creativiteit; het is bijna alsof Insomniac Games gewoon een quotum voldeed om een traditionele Ratchet & Clank te publiceren in plaats van te proberen een nieuwe ervaring te creëren. De minimale risicobereidheid van de game is echter niet verrassend, aangezien All 4 One en Full Frontal Assault zo ver buiten de serieformule zijn getreden dat ze vaak als de slechtste inzendingen worden beschouwd.
Into the Nexus was waarschijnlijk de poging van Insomniac om weer op het goede spoor te komen, en het werkt … enigszins. De mogelijkheid om tussen Gravity Boot-platforms te springen voegt een spannende laag mobiliteit toe, terwijl de nieuwe Grav-Tether zorgt voor leuke puzzels en nieuwe manieren om een level te verkennen. De uitgebreide wapenbomen zijn spannend; duwen om mysterieuze knooppunten te onthullen door degenen om hen heen te ontgrendelen, geeft spelers meer stimulans om hun arsenaal op te bouwen.
Into the Nexus is echter bijna volledig verstoken van nieuwe wapens. Hoewel de Netherbeast geweldig is, is de rest van het arsenaal al te bekend, en zelfs de nooit eerder vertoonde vuurwapens hebben nieuwe verflagen op bekende mechanica. Er zijn ook slechts vier planeten in het spel, waaronder een moerasomgeving waar spelers belangrijke items verzamelen om aan de smokkelaar te verkopen. Dit is bijna identiek aan degene die aanwezig is in Tools of Destruction, waardoor dit gebied overbodig leek. De arena-inhoud is ook eenvoudig en biedt minimale uitdaging en gimmicks die een beetje te bekend zijn.
Ratchet & Clank (2016)
Ratchet & Clank (2016) is een reboot van de franchise gebaseerd op een film die rond dezelfde tijd werd gelanceerd. Het bevat iconische gebieden uit de originele game uit 2002 met af en toe een wending om te passen bij trends die in de loop der jaren gemeengoed zijn geworden voor de serie.
Deze Ratchet & Clank-reboot bevat boeiende vuurgevechten en brengt de meest geliefde wapens in de serie terug om vijanden mee te verslaan. Hoewel het grootste deel van het arsenaal niet origineel is, zijn toevoegingen zoals de Pixelizer (in wezen gewoon een jachtgeweer dat vijanden in 16-bit sprites verandert) en de Proton Drum (een effectgebied dat vijanden constant tot in de kern schokt) erg leuk. De game bevat ook op Clank gebaseerde puzzels die veel leuker zijn dan die in het originele spel.
Het verhaal is echter ongeïnspireerd. Ratchet is geruïneerd als personage, nu een hersenloze fanboy met bijna geen herkenbare doelen of interesses. In het originele spel maakten zowel Ratchet als Clank vaak grappen en vonden ze constant problemen met de ander omdat ze verschillende doelen hadden. Gedurende het hele verhaal zagen we hoe hun relatie vriendelijker werd naarmate ze leerden samen te werken. In deze herstart vinden beide personages elkaar meteen leuk, en om de een of andere reden is geen van beide aanwezig en hebben ze zelden contact met elkaar. Het is gemakkelijk om te vergeten dat Clank er zelfs is.
Ratchet & Clank (2016) ziet er ook niet geweldig uit. De belichting is hard en onnodig realistisch, wat vaak botst met de meer kleurrijke vlakken. Veel activa lijken willekeurig, bijna alsof ze lukraak zijn geplaatst. Modellen passen ook niet goed bij elkaar; het lijkt veel te veel op het in-engine, terwijl oudere Ratchet & Clank-spellen zachtere verlichting gebruikten om de wereld er soepel geanimeerd uit te laten zien. Gelukkig werkt deze nieuwe esthetiek soms in combinatie met minder kleurrijke gebieden die overal korrelig moeten zijn.
Ratchet: Vastgelopen (2005)
Ratchet: Deadlocked breidt de iconische arena-mechanica van de serie uit, met een op niveaus gebaseerde structuur waarin spelers een doel moeten bereiken om naar het volgende niveau te gaan. Dit is anders dan de oorspronkelijke formule, die natuurlijke verkenning van open planeten aanmoedigde. Het resultaat is verrassend effectief, en hoewel het een formule is, zijn de uitdagingen boeiend en nemen ze de speler meestal mee naar unieke omgevingen met een donkerdere sfeer. Spelers kunnen hun wapens ook verbeteren met unieke modifiers, en voor de enige keer in de serie kunnen vuurwapens worden genivelleerd tot +10 bij de eerste playthrough.
Deadlocked kan echter repetitief worden. Spelers bezoeken vaak opnieuw een arena-hub die niet veel verandert tussen ontmoetingen, wat betekent dat het niets nieuws zal bieden na de eerste paar playthroughs. Optionele uitdagingen zijn ook verrassend schaars, en degenen die aanwezig zijn, kunnen repetitief zijn.
Hoe dan ook, Deadlocked bewijst dat afdwalen van de Ratchet & Clank-formule kan werken. De game heeft ook de beste soundtrack in de serie, met tonnen donkere elektronische deuntjes die de intensiteit van gevechten versterken.
Ratchet & Clank (2002)
Ratchet & Clank wordt tegengehouden door achterhaald vuurgevecht; het is onmogelijk om goed te richten en beschieten was nog niet in de serie geïntroduceerd, wat betekent dat spelers alleen konden schieten in de richting waarin ze rennen. Wanneer ik geconfronteerd werd met uitdagende vijanden, merkte ik dat ik me vaak verschuilde achter een krat, in de first-person-modus ging en vuurde. Dit vernietigde de vloeibaarheid van elk gevecht. Het wordt ook weerspiegeld in het arsenaal, dat vaak gericht was op gadgets die vijanden automatisch aanvallen in plaats van wapens waarbij spelers moeten richten en schieten.
Ratchet & Clank heeft echter enkele van de beste omgevingen in de franchise dankzij de donkere sfeer, angstaanjagende ontwerpen van vijanden en prachtige art direction. Het is onvergetelijk om de vage woestijnen van Outpost X11 te verkennen terwijl je vecht tegen griezelige robots met vlammenwerpers. En het is onmiskenbaar opvallend om de bijna verwoeste stad Oltanis in te nemen, je vast te grijpen op verborgen Swingshot-punten en door nauwe gangen te navigeren terwijl vijanden de speler met explosieven bombarderen.
Ratchet & Clank: Rift Apart (2021)
Toen Ratchet & Clank: Rift Apart afgelopen juni werd onthuld op Sony's Future of Gaming-evenement, gilde ik met de samengesmolten vreugde van duizend bruisende baby's. De release van een canon-vervolg dat de gebeurtenissen van A Crack in Time aanpakt, is al sinds 2009 een droom van mij. Het voelde alsof de serie dood was totdat ik deze trailer zag, en na het voltooien van Rift Apart lijkt het erop dat Insomniac Games van plan is om een nieuwe saga te beginnen voor mijn favoriete jeugdhelden.
Helaas leverde het verhaal van Rift Apart niets op; het bouwde nauwelijks voort op het huidige verhaal en de nieuw ontwikkelde bogen waren teleurstellend. Het voelde als een excuus om nieuwe fans op de hoogte te houden van de huidige gebeurtenissen in de verhaallijn. Hoe dan ook, de toevoeging van Rivet was uitstekend. Haar geestige charme is de ster van het script en laat zien dat het gevoel voor humor van de franchise net zo amusant is als altijd.
Insomniac Games sloeg het ook uit het park met het gevarieerde arsenaal aan wapens van de game, opwindende vuurgevechten en verbluffende grafische trouw. Bepaalde scènes in Rift Apart zijn adembenemend, en hoewel de helft van de gebieden aan visuele creativiteit ontbrak, hebben de beste planeten in de game een ongeëvenaard detailniveau.
Ratchet & Clank: Going Commando (2003)
Van Ratchet & Clank naar Going Commando gaan is diepgaand. Spelers kunnen eindelijk beschieten tijdens het richten, waardoor precisievuur mogelijk is tijdens intense ontmoetingen. Bovendien is dit de eerste keer dat wapens een hoger niveau krijgen als ze worden gebruikt, en aangezien de game de grootste selectie wapens in de serie bevat, is er veel variatie om plezier mee te hebben.
De omgevingen hebben een uitstekend gebruik van koelere kleuren en zitten vol details. Bovendien is de introductie van arena's buitengewoon; deze uitdagingen worden ongelooflijk goed aangepakt, met geweldige gevechten zoals The Impossible Challenge die de vaardigheden van de speler testen door ze op te nemen tegen 60 golven vijanden.
Going Commando heeft wel last van een veel te makkelijke eindbaas; zijn moveset is eenvoudig en het karakter is thematisch underwhelming. Het verhaal eindigt ook niet op een bijzonder boeiende noot, maar hoe dan ook, het is een van de beste Ratchet & Clank-games die er zijn.
Ratchet & Clank: Tools of Destruction (2007)
Tools of Destruction is de serie op zijn best wat humor betreft. Het is de enige game waarbij ik dood moest van het lachen, en het bevat de meest charmante interacties dankzij de ruimtepiratenbemanning en hun ongedwongen geklets. Het is ook de eerste keer dat we het verhaal van Ratchet & Clank ergens serieus zien gaan. Zelden hebben zowel Ratchet als Clank te maken met ernstige conflicten, dus Tools of Destruction laat het iconische duo meer mysteries over hun verleden ontrafelen - en al deze opbouw leidt tot de meest epische inzending in de serie (A Crack in Time).
Tools of Destruction biedt ook een geweldige reeks wapens en enkele van de moeilijkste gevechten in de serie. Beter nog, de gameplay is afhankelijk van je vermogen om te ontwijken, munitie te sparen en je favoriete wapens te versterken om uitdagingen te overwinnen. De eindbaas van Tools of Destruction is misschien wel de moeilijkste in de serie, en er zijn genoeg momenten waarop ik keer op keer stierf tijdens het verkennen van een planeet, waardoor ik zo hard mogelijk moest proberen om als overwinnaar uit de strijd te komen. Het is misschien wel de meest intense game in de geschiedenis van Ratchet & Clank.
Ratchet & Clank: Up Your Arsenal (2004)
Up Your Arsenal kan bogen op ongelooflijke creativiteit in zijn wapenselectie; het is ook van het hoogste niveau wat betreft animatie en geluidsontwerp. Insomniac Games hield niet tegen en vond klassiekers uit zoals de Flux Rifle, Plasma Whip, Annihilator, Infector, Shield Charger, Disc Blade Gun en Rift Inducer. Veel van deze zijn hergebruikt in toekomstige inzendingen, waarbij vaak een nieuwe verflaag is gevonden om ze te onderscheiden; dit laat maar weer zien hoe inspirerend de wapenopstelling van de game is geweest voor de franchise als geheel.
Up Your Arsenal introduceert ook de meest iconische schurk van de serie: Dr. Nefarious. Deze mechanische gekke wetenschapper heeft het snode plan om alle "squishies" (organisch leven) in robots te veranderen. En zijn slechtheid is hier op zijn hoogtepunt, wat laat zien dat hij zowel hilarisch als eng kan zijn. De game introduceert ook het Starship Phoenix, een iconisch hubgebied waar spelers nieuwe wapens kunnen kopen, Qwark's vid-strips kunnen spelen, VR-training kunnen doen, nieuwe bepantsering kunnen krijgen en kunnen communiceren met klassieke personages zoals Helga von Streisenburgen en Skidd McMarx.
Een van de coolste aspecten van Up Your Arsenal is dat het de enige game is met gedurfde open gebieden die spelers kunnen verkennen in voertuigen en vliegende schepen. Hoewel deze monteur in het begin eenvoudig aanvoelt, wordt hij steeds intenser naarmate er hardere vijanden verschijnen en de doelen uitdagender worden, wat een geweldig arcade-plezier oplevert.
Ratchet & Clank: een barst in de tijd (2009)
A Crack in Time is de meest gedurfde Ratchet & Clank-inzending. Het is het enige geval waarin de franchise een open-wereldstructuur heeft geprobeerd, en de game bevat het meest suggestieve verhaal dat de serie ooit heeft gezien.
Hoewel A Crack in Time 12 jaar oud is, zal ik het nog steeds vaag houden; Ik zou dit indrukwekkende verhaal voor niemand willen verpesten, ongeacht hoe lang het geleden is. De game ontrafelt de diepere geschiedenis van ons iconische duo en biedt zowel een krachtige boog als een innerlijk conflict. Ze ontwikkelen zich en veranderen gedurende het hele script, omdat ze zich realiseren dat hun lot misschien grootser is geweest dan ze ooit hadden kunnen vermoeden; er is hier een emotionele kern die zal resoneren met de meeste fans van de franchise.
Afgezien van verhaalelementen, biedt A Crack in Time ook grotere niveaus die boeiender zijn om te verkennen dankzij een grotere focus op mobiliteit.Door elke planeet snel te doorkruisen met de Hoverboots, is het gemakkelijk om van de ene bestemming naar de andere te reizen, waardoor het moeilijk wordt om een ander spel zonder hen te spelen. Bovendien is de arena-inhoud hier diepgaand; de vijanden zijn eigenlijk eng om te vechten, en aangezien bepaalde vijanden schilden hebben die je moet proberen te verwijderen, kan het snel hectisch worden.
En in je schip kunnen springen, de ruimte in kunnen vliegen en dat schip kunnen blijven besturen terwijl je door een zonnestelsel reist, is geweldig. Dit is onmiskenbaar slim als een evolutie naar Ratchet & Clank, en dankzij de verleidelijke omgevingen, het uitstekende arsenaal en het geweldige upgradesysteem is A Crack in Time ongetwijfeld de beste inzending in de serie.