It Takes Two is de essentiële coöp-ervaring en presenteert een samensmelting van mechanica en ontwerpen die afkomstig zijn uit de meest gerespecteerde multiplayer-genres. Het weigert de speler te laten rusten en verspert ze met tal van uitstekende ideeën. Hoewel niet al deze ideeën blijven hangen, voelen ze zich altijd anders genoeg om hun bestaan te rechtvaardigen.
Zowel verhalend als mechanisch verwacht het spel dat de speler een mijl per minuut reist terwijl ze nieuwe werelden verkennen, nieuwe vaardigheden verwerven en slimme puzzels ontcijferen. Als kers op de taart staat dit alles in een schattig decor met een kibbelend stel dat voortgestuwd wordt op hun reis door een vervelend liefdesboek.
Een charismatische reis
It Takes Two neemt een kopstotend, getrouwd stel, Cody en May, mee in een onwillige reis vol shenanigans die hen uitdagen om hun relatie te herstellen. De twee hadden besloten te scheiden, en hoewel ze vastbesloten leken te zijn over deze beslissing, is hun dochter ongelukkig met de omstandigheden. Ze haalt een boek over liefdestherapie tevoorschijn en wenst daarop de auteur (Dr. Hakim) om het duo te helpen weer vrienden te worden. Ze neemt dan twee handgemaakte figuren van haar ouders en speelt rollenspellen alsof ze weer van elkaar houden, oncontroleerbaar tranen vergietend die direct op hen belanden.
Cody en May worden gekrompen tot respectievelijk klei en houten vormen. Dit zorgt uiteraard voor paniek bij het paar, maar desalniettemin werken ze samen om hun dochter te bereiken en om hulp te vragen. Dr. Hakim, een levende incarnatie van het boek met gekke armen en benen, veroorzaakt echter enorm veel problemen. Hij weigert Cody en May te helpen bij het terugkeren naar hun normale vormen totdat ze hun relatie herstellen, wat leidt tot een reeks gekke gebeurtenissen die de speler door vele unieke instellingen leiden.
Cody en May maken vaak grappen en zijn vaak behoorlijk kritisch over elkaar, maar naarmate het spel vordert, zien we subtiel hun grofheid afnemen. En hoewel ze niet meer van elkaar houden, creëren deze omstandigheden (en haat voor de onaangename Dr. Hakim) een gevoel van verwantschap waarbij ze moeten samenwerken om te krijgen wat ze willen. Dit leidt tot scènes die hartverscheurend zijn; één in het bijzonder leek zo uit een horrorfilm te komen. Om spoilers te voorkomen, zal ik echter niet verder in detail treden.
Diversiteit van mechanica
Het is moeilijk om It Takes Two te identificeren als behorend tot een enkel genre, omdat het een puzzelspel, platformgame, racer, third-person shooter, stealth-game, hack-and-slash, isometrische kerkercrawler, jager of vluchtsimulator kan zijn.
Het puzzelaspect van It Takes Two is het meest prominent, aangezien Cody en May een speciale gadget ontvangen, afhankelijk van het gebied dat ze verkennen. Deze werken meestal vrij goed samen en zijn nodig voor het oplossen van puzzels die in elke omgeving aanwezig zijn.
In het hoofdstuk Clocktower krijgt Cody bijvoorbeeld de mogelijkheid om de tijd aan te passen, terwijl May snel naar klonen van zichzelf kan teleporteren. Hiermee speelt Cody een ondersteunende rol om May te helpen door het level heen te komen. In een ander hoofdstuk krijgt May een hamer waarmee ze obstakels kan vernietigen en knoppen kan activeren die platforms verplaatsen. Cody vindt een projectielspijker waarmee hij die platforms op hun plaats kan houden of scharnierpunten kan maken waar May met haar hamer overheen kan zwaaien. En wanneer Cody een sappistool krijgt waarmee hij rommel op vijanden kan spuwen, ontvangt May een vuurvoortstuwingsgeweer waarmee ze dat sap kan laten ontploffen. Cody en May ontgrendelen nog veel meer van deze vaardigheden terwijl ze door de hoofdstukken reizen.
Als klap op de vuurpijl zijn er 25 minigames waarin je het tegen je vriend kunt opnemen, waaronder schaken, volleybal, stoelendans en sneeuwballengevechten. Om spoilers te voorkomen, zal ik niet elke gimmick in It Takes Two onthullen, maar met 13 uur speeltijd is de hoeveelheid verschillende ideeën onmiskenbaar indrukwekkend.
In wezen maakt het doel van deze mechanica de titel van het spel relevant: er zijn twee spelers nodig om iets voor elkaar te krijgen. Het geheel van It Takes Two vertrouwt erop dat jij en je vriend samenwerken om dingen uit te zoeken, aangezien de meeste vaardigheden, gevechten en puzzels synergie tussen Cody en May vereisen om succesvol te worden.
Sommige ideeën werken beter dan andere
Aangezien It Takes Two een conglomeraat van genres en ideeën bevat, is het niet verwonderlijk dat ze niet allemaal landen. Met name de schietmechanica van de derde persoon en het kerker-crawler-gedeelte komen nooit overeen met de grootsheid van de platform- en puzzelsegmenten.
Het gedeelte waar Cody een sappistool krijgt en May dat sap met haar geweer kan laten ontploffen, is leuk, maar het is een van de minder boeiende delen van het spel. In tegenstelling tot andere third-person shooters, zit de speler vast met één enkel wapen terwijl hij zich door golven van moordende wespen moet vechten. Dit betekent dat de meeste gevechten op dezelfde manier werken, waarbij een consistent gebruik van dezelfde strategie van de speler nodig is om verder te gaan.
De gevechten worden echter weer spannend wanneer nieuwe antagonisten en bazen worden geïntroduceerd, aangezien de Wasp Queen boeiende fasen heeft waarin de speler over gevaren moet springen, zwakke plekken moet aanvallen en over het veld moet glijden om een angstaanjagende hoeveelheid vijanden te ontwijken die proberen om verpletter het duo. En spelers moeten voorzichtig zijn met de Shield Wasp-vijand, omdat hun voorkant immuun is voor sap, wat betekent dat May als afleiding moet fungeren als Cody zich achter de vijand positioneert en toeslaat.
De puzzelgedeelten van dit hoofdstuk zijn veel beter. Met het sappistool kan Cody objecten verzwaren om May te helpen bij het overbruggen van gaten, terwijl May sap kan laten ontploffen om obstakels op hun weg te vernietigen. Spelers worden bijvoorbeeld geconfronteerd met een obstakel met acht sloten die een deksel op zijn plaats houden. Om verder te gaan, moet Cody het sap langs de zijkant van het deksel zodanig uitlijnen dat May ze allemaal in een kettingreactie kan laten ontploffen. Het sappistool is echter niet oneindig, dus Cody moet voorzichtig zijn bij het positioneren van de vloeistof. In een andere sectie moet Cody zijn sappistool gebruiken om wielen te verplaatsen waardoor May ertussen kan springen. Elke puzzel voelt anders aan, maar de meeste gevechtssecties worden vrij snel oud als er geen nieuwe elementen zijn om dingen fris te houden.
It Takes Two heeft ook een teleurstellend dungeon-crawler-niveau. Hoewel het bestaan van dit idee opwindend is, lijdt het aan dezelfde faux pas als de schietgedeelten van de derde persoon: een gebrek aan puzzels en een focus op repetitieve gevechtssecties. Gelukkig duurt het level maar ongeveer tien minuten, maar het is een van de zwakkere delen van het spel.
Tal van mooie omgevingen
It Takes Two biedt niet alleen mechanische variatie; het neemt spelers ook mee in een achtbaan terwijl ze tientallen verschillende decorstukken verkennen. Cody en May zullen in een boom met wespen vechten, mechanische vogels rond een klokkentoren vliegen, op kussenforten in de ruimte stuiteren, door een stad schaatsen in een sneeuwbol, spinnen door een weelderige tuin, de poorten van de hemel verkennen in een viool en nog veel meer.
Al deze ideeën gaan gepaard met verbluffende milieudetails en een prachtige reeks kleuren. Tijdens het verkennen van de tuin is er een assortiment van bruine paddenstoelen, bemoste stenen, rijk groen gras, beschadigde boomschors, noten die kraken onder de voeten van de speler, kleine insecten die duidelijke paden bewandelen en grote, door de mens gemaakte objecten die een goed gevoel van schaal.
En wanneer Cody en May op mechanische vogels vliegen, contrasteert de aanblik van schemerige mist die rond het levenloze bos danst prachtig met het zachte licht dat uit de ingang van de klokkentoren komt. Deze sfeer is verontrustend, maar het wekt ook de wens om zo snel mogelijk de veiligheid van het licht te bereiken.
Slimme puzzels
It Takes Two is geen moeilijk puzzelspel. In feite hebben mijn vriend en ik maar één keer gedurende de hele reis meer dan een paar minuten vastgelopen. Puzzels maken echter ongelooflijk goed gebruik van de mechanische basis van elke gimmick, en aangezien zowel Cody als May moeten samenwerken om dingen voor elkaar te krijgen, voelt het vinden van oplossingen vaak bevredigend.
Het is vaak hilarisch om gevaarlijke hindernisbanen te doorkruisen waar een andere speler de controle over heeft. Dit creëert een grappige spanning wanneer de een de ander in de steek laat, en creëert een nog groter gevoel van verwantschap wanneer ze slagen. Zelfs als een puzzel niet op afstand uitdagend is, imponeert It Takes Two vaak met zijn coole toepassing van elke monteur.
Wanneer Cody en May elk een halve magneet ontvangen, kunnen de twee ze tegelijkertijd activeren om tegen elkaar aan te slaan en platforms te bereiken die anders ontoegankelijk waren. Cody krijgt uiteindelijk de mogelijkheid om in planten te veranderen, en terwijl het stel langs een paar schattige mollen in de tuin probeert te sluipen, verandert Cody in het gras waar May doorheen sluipt. Wanneer het paar ten onder gaat, ontspant Cody de tijd en probeert May te helpen bij het oversteken van een aantal platforms om in veiligheid te komen. Op al deze momenten zei ik hardop: "Wauw, dat is cool".
Ik zou echter willen dat It Takes Two meer uitdagende puzzels had die volledig gebruik maakten van elk mechanisme op manieren die de vaardigheden en kennis van de speler echt testen. Deze hoeven geen deel uit te maken van de campagne, maar fungeren als buiten de gebaande paden gelegen nevenmissies. Het zou vergelijkbaar kunnen zijn met de Helltower in het Clocktower-hoofdstuk, wat een volledig optionele platformuitdaging was die nogal wat tijd kostte om gedaan te worden.
Anticlimax finale
Hoewel It Takes Two charismatische hoofdrolspelers, intense verhaalwendingen en spannend tempo heeft, laat de finale veel te wensen over. Om de climax niet te verpesten, zal ik geen exacte details onthullen, maar kort na het laatste hoofdstuk van de game wordt een groot conflict onthuld. En toen dit gebeurde, ging ik ervan uit dat spelers door een andere opwindende wereld zouden moeten sjokken met nieuwe gimmicks en mechanica om het probleem op te lossen.
Dit is echter niet het geval. Dit plotpunt vindt zijn resolutie slechts een paar minuten nadat het daadwerkelijk is onthuld, wat vreemd is gezien het de belangrijkste verhalende beat in het spel is.
Het is ook nogal vreemd hoe het aan de spelers wordt geleverd. Spoilerwaarschuwing voor de tweede helft van het verhaal: Dr. Hakim stuurt Cody en May naar vier verschillende werelden om de stukken te vinden van een vernietigd briefje dat hun dochter aan hen heeft geschreven. Dit plotpunt wordt op deze notitie aan het paar bezorgd, maar alleen als ze weer normaal worden. Als de game dit conflict had opgeleverd terwijl ze nog in klei- en popvorm waren, hadden we de opwindende climax kunnen ervaren waar ik op hoopte.
Er zijn twee pc-prestaties nodig
It Takes Two bleek een foutloze ervaring te zijn. Er waren hoogstens momenten waarop het voelde alsof de vergrendelingsfunctie niet goed werd vergrendeld, maar dit gebeurde slechts een paar keer in het hoofdstuk Boom. Ik had echter een probleem met de prestaties van de game.
De speciale effecten van It Takes Two veroorzaakten stotteren op mijn pc (zelfs met Effects Quality op Low). Dr. Hakim brengt een hoop roze confetti mee wanneer hij naar een scène teleporteert, en dit is vaak wanneer mijn pc stottert. Het bestaan van andere effecten, van gigantische explosies tot magische vermogens, zou soortgelijke problemen veroorzaken.
Er zijn twee pc-vereisten nodig
Ik heb It Takes Two getest op mijn desktop, die is uitgerust met een Nvidia GeForce GTX 970 GPU met 4 GB VRAM en een Intel Core i7-6700K CPU. Toen ik de game in eerste instantie lanceerde met alle instellingen op High, zat het openingsfilmpje vol met stotteren. Na wat rommelen, speelde ik het spel op 1080p met een aantal instellingen op Hoog, maar voor het grootste deel heb ik de meeste op Medium of Laag gehouden. Met deze opstelling haalde ik een behoorlijk consistente 45-50 frames per seconde.
Kwaliteitsvoorinstellingen kunnen worden gewijzigd tussen Laag, Medium en Hoog. Dit verandert de kwaliteit van texturen, schaduwen, details, effecten, shaders en nabewerking. Anti-aliasing kan worden geschakeld tussen FXAA, Temporal AA, MSAA 2x en MSAA 4x. Anisotrope filtering kan ook worden ingesteld op 2x, 4x, 8x, 16x of geen. Framesnelheden kunnen gaan tussen 30, 60, 120 of ontgrendeld. Er is ook een schuifregelaar beschikbaar voor resolutieschaal, die gaat van 50% tot 200%. V-Sync is ook beschikbaar.
De minimale vereisten om It Takes Two uit te voeren, zijn Windows 8.1 of 10, een AMD FX 6100 CPU of Intel Core i3-2100T CPU, 8 GB RAM, AMD Radeon R7 260X GPU of Nvidia Geforce GTX 660 GPU en 50 GB gratis opslagruimte.
De aanbevolen vereisten om It Takes Two uit te voeren, zijn Windows 8.1 of 10, een AMD Ryzen 3 1300X CPU of Intel Core i5 3570K CPU, 16 GB RAM, AMD Radeon R9 290X GPU of Nvidia Geforce GTX 980 GPU en 50 GB gratis opslagruimte.
Vonnis
It Takes Two is vergelijkbaar met een pretpark. Er zijn tal van attracties om mee te doen, en hoewel ze niet allemaal uitstekend zijn, wordt de algehele ervaring verbeterd dankzij het duizelingwekkende aantal verschillende concepten. Het spel zou niet kunnen werken zonder zijn verscheidenheid, omdat sommige van de bestaande ideeën zouden mislukken als van de speler werd verwacht dat hij zich er meer dan een uur aan zou binden. Aan de andere kant hadden sommige van de beste gimmicks verdere toepassing kunnen gebruiken, misschien in de vorm van optionele uitdagingen die in de hoofdstukken verborgen zijn.
Het verhaal had echter een extra hoofdstuk nodig om de intensiteit van de finale te versterken. Door een onvoorzien conflict aan het licht te brengen dat het paar in slechts een paar minuten oplost - zonder tussenliggende gameplay - voelt de conclusie onverdiend aan.
Hoe dan ook, It Takes Two zit boordevol creatieve puzzels, prachtige omgevingen en unieke mechanica. Het is een van de beste coöpgames die er zijn, en het is een geweldige keuze voor groepen van twee die op zoek zijn naar een manier om 13 uur samen door te brengen.